به گزارش ایسنا، جوزپه گواردیولا چه در دوران فوتبال و چه در دوران مربیگری‌اش به تمامی افتخارهای ممکن در فوتبال رسیده است. با توجه به اینکه او در ابتدای دوران مربیگری قرار دارد، به نظر می‌رسد برنامه‌های زیادی برای ادامه حضورش در ورزش فوتبال داشته باشد.

گواردیولا در این زمینه گفت: به تنها چیزی که فکر می‌کنم این است که طی سال‌های پیش‌رو بتوانم از کارم لذت ببرم. نمی‌خواهم به این فکر کنم که در ۲۰ سال آینده هم مربیگری خواهم کرد.

سرمربی پیشین بارسلونا که با مجله آئودی گفت‌وگو می‌کرد در پاسخ به سوالی در مورد فرمول موفقیتش نیز عنوان کرد: موفقیت من به همان چیزهایی بستگی دارد که در دوران فوتبالم نیز وجود داشت. اینکه عضو یکی از بهترین تیم‌های فوتبال دنیا بودم. به عنوان یک مربی نیز روی نیمکت دو تیم از بهترین‌ تیم‌های دنیا نشسته‌ام. هیچ‌گاه به این فکر نکردم همیشه پیروز باشم یا اینکه بخواهم بهتر از سایرین باشم. اگر مربی خوب یا بدی باشم، فکر نمی‌کنم این مساله مرا تغییر دهد. هر طوری که باشم موجب نمی‌شود تصورم در مورد فوتبال عوض شود. بر این باورم که اگر در این دو باشگاه بزرگ مربیگری نمی‌کردم، نمی‌توانستم تا این حد موفق باشم.

از گواردیولا سوال شد چه بازیکنانی مورد توجه او قرار می‌گیرند و او چه چیزهایی از بازیکنانش می‌خواهد. سرمربی کنونی بایرن مونیخ در این زمینه گفت: تعصب. بازیکنان باید از شغلی که دارند و فوتبالی که بازی می‌کنند لذت ببرند. تفاوت یک بازیکن باتعصب با سایر بازیکنان کاملا مشخص است. بازیکنان باید در جلسات تمرینی باشگاه، در رختکن و وقتی با وزنه تمرین می‌کنند اوقات خوشی را سپری کنند. این مساله، اولویت من است.

گواردیولا در ادامه عنوان کرد: وقتی در بایرن مونیخ هستم، کار کردن با بازیکنان بزرگ به من انگیزه می‌دهد. نمی‌توانم بگویم کسب جام‌های قهرمانی در این تیم به من انگیزه بالایی می‌دهد. مهم‌ترین مساله این است که یک مربی بداند بقیه از کاری که او انجام می‌دهد راضی هستند. وقتی به یک بازیکن کمک می‌کنم تا به بازیکن بهتری بدل شود، احساس خیلی خوبی به من می‌دهد. هیچ وقت نمی‌توانم تمامی جام‌هایی که در بارسلونا و بایرن مونیخ کسب کردم را با آن حس مقایسه کنم.

وی خاطر نشان کرد: زمانی که در برشا بازی می‌کردم هیچ جامی کسب نکردیم اما می‌توانم کسب پیروزی در آن باشگاه را با زمانی که باشگاه‌های بزرگ جامی را فتح می‌کنند مقایسه کنم. در باشگاه‌های بزرگ همواره از شما انتظار می‌رود به پیروزی برسید. به همین دلیل شما دنبال این می‌گردید کارهایی انجام دهید که به شما حس رضایت می‌دهد. به نظر من، این مساله درست همانند آن است که شما بدون آنکه به چیزی فکر کنید، به یک بازیکن بگویید خودش را از پنجره بیرون بیندازد.

گواردیولا به جز در اسپانیا، در کشورهای ایتالیا، قطر، آمریکا و اکنون در آلمان نیز زندگی کرده است. او در مورد تجربه‌هایی که از زندگی در این کشورها کسب کرده نیز گفت: وقتی به یک کشور جدید می‌روم، به آنجا می‌روم تا بیاموزم. اینطور فکر می‌کنم هر اتفاقی که در آن کشور برایم رخ می‌دهد، یک هدیه است تا چیزهای زیادی یاد بگیرم. با این طرز فکر که می‌خواهم چیزهای جدیدی به افراد جدید بیاموزم، وارد یک کشور جدید نمی‌شوم. اگر می‌خواستم تغییری نکنم، در بارسلونا می‌ماندم. وقتی یک بازیکن وارد تیم جوانان یک باشگاه می‌شود، یاد می‌گیرد چطور باید چشم‌هایش را باز کند و همه چیز را ببیند و بیاموزد. آن زمان است که باید بداند دهانش را بسته نگه دارد و فقط یاد بگیرد. این، فلسفه من از ابتدای ورودم به فوتبال بوده است.

گواردیولا در پایان نیز عنوان کرد: اگر به مربیگری رو نمی‌آوردم، دوست داشتم ادامه تحصیل بدهم. شاید نویسنده می‌شدم. ریاضی و اعداد هیچ‌گاه از علاقمندی‌های من نبوده‌اند.