اینم خاطره ای بیاد موندنی از زنده یاد مرتضی احمدی هنرمند همیشه ماندگار کشورمان از دربی تاریخی شیش تایی: یادم می آید بازی تاج و پرسپولیس بود و من نگران بودم که نکند تیم محبوبم به تاج ببازد. در آن روز همه حقوق و مزایایم را که روی هم 700 تومان می‌شد گرفته بودم. 700 تومان هم در آن زمان پول زیادی بود. قبل از اینکه بازی شروع شود دل تو دلم نبود. با خودم نذر کردم و گفتم یا اباالفضل، هر گلی که پرسپولیس در این بازی بزند 100 تومان نذر تو می‌کنم. بازی شروع شد، پرسپولیس گل اول رو زد، گفتم یا ابالفضل دستت درد نکنه، قربون کرمت برم. گل دوم رو هم زد گفتم یا اباالفضل دستت درد نکنه قربون کرمت. بعد دیگه پرسپولیس گل سوم و چهارم و پنجم و ششم رو هم زد گفتم یا ابوالفضل غلط کردم! حداقل 100 تومانش رو هم برای خودم بذار بمونه!

عمو مرتضی، یک هنرمند واقعی و عاشق بود... یادش جاودان.

مرحوم مرتض احمدی بچه نازی آباد بود و در دوره ای برای عضویت در حزب توده در زمان نظام سابق خانه نشین شد.بعد به تاتر و رادیو روی آورد,ایشون رو در پاتوق پرسپولیسی ها در قهوه خانه ای در بهارستان میدیدم.اتوبوس کرایه میکردن,شعر میساختن و پلاکارد و از این کارا.خاطره ای ایشون یکبار نقل کردن که بسیار برای من خنده دار بود,دوستان نزدیکش بعضی موقع ها با شوخی او را مرتض چاخان صدا میکردن.. مرتضی احمدی که سال های سال قبل در نازی آباد تهران با پرویز خسروانی همسایه بودند، در بخشی از خاطراتش که در گفت وگوی سال 1389 در خبر آنلاین منتشرشده بود درباره خسروانی گفته بود: «من پرسپولیسی بودم و هیچ وقت از او خوشم نمی آمد. تازه ما بچه محل بودیم و از قدیم هم باهم دعوا داشتیم. با دوچرخه اش می آمد در محله ما و جلوی خانه یک دختری می ایستاد. یک باردعوایمان شد و سیلی محکمی در گوشش زدم. ولی به هرحال تیم خوبی ساخته بود!!!

روحت شاد

استاد گفتیم ذکر خیر رفتگان ولی شما دیگه در بیان محاسن زیاده روی میکنی. یکم از بدیاش هم بگو :) توده ای چاخان دست به یقه شدن با مردم. من اصلا اعتقاد ندارم که وقتی انسانی میره کارهای بدشم باش میره و نباید یادی ازشون بشه. ولی خوش انصاف یک خوبی تو این بشر ذکر نکردی. یعنی نداشت.؟

Barcelona ایشون هرچیزی در رابطه با پرسپولیس باشه رو به چالش میکشه و تلاشش رو میکنه که تصویر پرسپولیس و پرسپولیسی‌رو بد جلوه بده. همه رو هم گوش‌ دراز فرض میکنه. لول

Barca جان شما پست های قبلی من در مورد مرحوم رو نخوندی.ایشان مثل بنده و شما پر از صفات خوب و بد بودن.اما من کم از ایشون جاهای دیگه تعریف نکردم.ایشون برای اولین بار,کافه,قهوه خونه,پاتوق هر چی شما اسمش رو میذاری که نام هواداری از یک تیم فوتبال رو یدک میکشید تاسیس کردن.هنرمند تاتر بودن و صدای دلنشینی هم داشت.حتما کارهای هنریش که بصورت کاست بعد از انقلاب به بازار اومد که بیشتر قصه برای بچه ها بود هم یادتونه.قصه های علیمردان خان و....یکی از آخرین کارهاش هم صدای تهران قدیم بود که بنظر من با وجود تهرانی بودن چیز خوبی نبود چون چیزی که به نسل بعدی میگفت که ما همه لات بودیم و به مجتبی میگفتیم مژتبا,به شمیران میگتیم شمرون,همه امون هم یه تیزی تو جیبمون بود و..ایشون زحمت کشیده بودن لغت نامه تهرانی برای سایرین درست کرده بودن که از من بپرسی چیز خوبی نبود اگرچه خودم بدم نمیومد,در رابطه و کارنامه سیاسی ایشون هم که تقصیر من نیست که برادر من.ایشون طرفدار حزب توده بودن.حزب توده هم که معرف همه ایرانی هاست.اگر شما جوانید حتما توصیه میکنم از بزرگترها بپرسید یا به تاریخ احزاب ایرانی خودتون رجوع کنید.به هر حال دستش از دنیا کوتاه و مثل سایر بنی آدم غزل رفتن رو خوندن.روحش شاد و اگه شما هم طرفدار اون مرحومید امیدوارم بقای عمر شما و سایر طرفدارانش باشه

فراموش میکنیم اما آلزایمر هم نداریم Barca جان.ارادتمند