مهدی تارتار به زعم نگارنده موفق‌ترین مربی این سالهای لیگ‌برتر است. مربی‌ای که بدون داشتن سابقه‌ی درخشان، بدون داشتن نتایج مستمر و درخشان، بدون داشتن حتا سخنوری و کاریزما، همیشه در یکی از تیم‌های لیگ‌برتری مشغول سرمربی‌گری ست. در ابتدای فصل که سرمربی صبا بود و بعد هم اولین در هفته‌ی هفتم! جانشین فرهاد کاظمی‌ای شده بود که با تیم ِ بدون تمرین و بدنسازی راه‌آهن خوب نتیجه گرفته بود. دقیق به خاطر دارم که آقای تارتار بعد از دست گرفتن راه‌آهن گفت چند هفته زمان میبرد تا ایده‌های تاکتیکی‌‌مان را به بچه‌ها منتقل کنیم. گویا دو هفته زمان برد چون در بازی اول راه‌آهن ۳-۳ استقلال را متوقف کرد - شاید استقلال دوقلو‌ها و راه‌آهن را متوقف کرد- بعد ۵-۰ تیم نگون‌بخت بی‌صاحت اس.اهواز را شکست داد و سپس تاکتیک‌های آقامهدی کارگر افتاد: هفته‌ی نهم شکست ۲-۰ مقابل نفت، هفته‌ی دهم تساوی ۰-۰ مقابل گسترش، هفته‌ی یازده شکست ۴-۰ از ذوب، هفته‌ی دوازده شکست ۱-۰ از پدیده. تاکتیک‌های آقای تارتار چنان جواب داده که دوقلو‌ها هم کاری ازشون ساخته نیست و تیم چهارهفته ست حتا یک گل نزده!
اگر مربی‌ای براساس دانش و توان مدیریت و کاریزما تیم بگیرد که کار شاقی‌ نکرده. اینکه کسی با این سابقه و نتایج همیشه تیم داشته باشد یعنی موفقیت!