روح ورزش با فعالیت‌های مشروع سیاسی هم مخالف است، چه برسد به فعالیت‌های نامشروعی مثل تجزیه‌طلبی و نفرت‌پراکنی قومی و نژادی و ملی و مذهبی.

اگر زمان شاه بود، باشگاه تراکتورسازی یا بهتر بگوییم باشگاه نفرت‌سازی تا الان چندین بار منحل شده بود!
در اسپانیا مهد دموکراسی در قلب اروپا، بی‌توجه به هواداران میلیونی و یکپارچۀ بارسلونا در کاتالونیا، تمام رهبران و فعالان تجزیه‌طلبی را دستگیر کرده و با احکام طولانی‌مدت به زندان انداختند. ولی در ایران، صدا و سیمای دولتی به تریبونِ تراکتورسازی تبدیل شده و برایشان تبلیغ هم می‌کنند.

زنوزی، یک مولتی میلیاردر حکومتی با مجوز دولت باشگاه را در اختیار گرفته و برایش خرج می‌کند. تمام نامهای ایرانی و فارسی از اسم و لوگوی تیم حذف می‌شود. پیراهنی به رنگ قرمز مثل تیم ملی ترکیه و با لوگوی کشور ترکیه می‌پوشند و آشکارا در مصاحبه‌ها خود را تیمی نه متعلق به یک شهر(تبریز) یا یک کشور(ایران) که تیمی قومی و نژادی متعلق به همۀ ترک‌ها می‌نامند! سپاه عاشورای آذربایجان هم محکم پشت‌شان است.

تاسف‌بار است که با شعار «رضاشاه روحت شاد» در استادیوم برخورد می‌کنند و با شعار «تورکیه» خیر!