به گزارش ایسنا، مجید جلالی در یادداشتی در روزنامه شهروند نوشت: «دو بازی؛ یک برد پرگل مقابل سوریه و یک تساوی ارزشمند با کره جنوبی. این عملکرد برای شروع یک مربی در کلاس مارک ویلموتس قابل قبول است. شروعی که شاید خیلی‌ها به دلیل جدایی مربی قبلی دوستش نداشتند و البته بسیاری که موفقیت ایران برایشان اهمیت دارد، از آن خرسند شده‌اند. هر چه هست، آن چه در تیم ملی با هدایت ویلموتس می‌بینیم، دورنمایی مثبت به ما می‌دهد. هرچند که از حالا بسیار زود است درباره عملکرد این مربی نظر کارشناسی بدهیم و او برای اثبات توانایی‌های فنی‌اش نیاز به سه، چهار بازی دیگر دارد اما به اعتقاد شخصی من، بازی با سوریه و کره جنوبی نویدبخش روزهای خوبی برای تیم ملی است.

از این ساده نگذریم که ویلموتس پیش از این، هیچ شناختی از نفرات تیم ملی نداشت و تازه در این دو مسابقه بازیکنانش را شناخته است. از این رو، او باید درباره موجودی‌ای که دارد به جمع‌بندی برسد و بعد آن را در کنار دیدگاه‌های فنی‌اش قرار دهد تا بتواند سبک بازی تیم ملی را تغییر دهد. به عبارت بهتر، اکنون تیم ملی در دوره انتقال به سر می‌برد و در همین دوره کوتاه هم نکاتی که ما می‌بینیم، ارزشمند است. در چنین شرایطی می‌شنوم که برخی در فضای مجازی از هجومی‌شدن سبک بازی تیم ملی حرف می‌زنند و این نوع فوتبال را ستایش می‌کنند. اگر چه ویلموتس در گذشته نشان داده به فوتبال هجومی علاقه‌مند است و سبکی که تیم ملی در سال‌های قبل ارائه می‌کرد، مورد پسندش نیست اما طبیعی است که او هرگز نتوانسته در این بازی مطالبی که در ذهنش وجود دارد را به بازیکنان تفهیم کند. شاید فقط از نظر روانی به بازیکنان دیکته کرده باشد که در لاک دفاعی فرو نروند یا این که پاس‌هایشان رو به جلو باشد اما نمی‌شود از یک تغییر سبک بزرگ در این دو بازی صحبت کرد؛ اگر چه او در مسابقه با کره جنوبی سعی کرد نشانه‌هایی از سلایق و علایق خود را بروز دهد. مثال بارزش هم این بود که بازیکنان تیم ملی وقتی صاحب توپ می‌شدند با اشتیاق بیشتری بازی می‌کردند و این نشان از آزادی عملی است که ویلموتس به آنها داده و دیگر مجبور نیستند در هر شرایطی دفاع‌کردن را اولویت خود بدانند. با همه موضوعات مطرح‌شده، این تیم ملی جای دفاع کردن دارد و شکی نیست در آینده بازی‌های بهتری را هم شاهد خواهیم بود. خدا را چه دیدید، شاید ویلموتس همان کسی باشد که می‌تواند رویاهایمان را محقق کند. پس صبر می‌کنیم و تغییرات را به نظاره می‌نشینیم.»