فرزاد حبیب‌اللهی آنالیزور پرسپولیس در صفحه اینستاگرامش متنی برای بهرام شفیع نوشت.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ متن منتشر شده در صفحه اینستاگرام حبیب اللهی به شرح زیر است:

روبرتو باگیو یا روبرتو باجو؟ بهرام شفیع در میانه جام جهانی نودِ ایتالیا این پرسش را درباره تلفظ نام ستاره ایتالیا طرح میکرد و من و هم-نسلان ام در پنج شش سالگی مانده بودیم که این چه پدیده ای است؛ چه جادویی است؛ دریبل های مارادونا، سیوهای والتر زنگا، شوت های برمه، حرکات گاسکویین و حتا چالش نام ها؛ کانی گیا یا کانی جیا؟ روبرتو باجو یا روبرتو باگیو؟ پس از جام جهانی، تقاضای ما تازه واردان به کلابِ معتادان فوتبال بالا بود؛ اما عرضه: منتظر یکشنبه شب، تا بهرام شفیع با آب و تاب مژده بدهد که همکارانش در تلاش هستند در پایان برنامه ورزش-و-مردم، چند دقیقه از بازی میلان-اینتر یا مثلا بایرن-شالکه پخش شود؛ با گزارشِ پرهیجانِ شفیع روی هایلایت چند دقیقه ای. باید می دیدیم تا فردا در مدرسه سردرگم نباشیم. و جام جهانی نود و چهار: زوج شفیع-جهانگیر کوثری. بعضی بازیها چهار صبح به وقت تهران. رومانی-سوئد در یک چهارم نهایی: شوخی کوثری و شفیع یادم است که میگفتند تا سر ظهر یاران هاگی و توماس برولین پنالتی میزنند تا برنده معلوم شود. هر دو صدا، گیرا بود. بعدها انتظار ما از گزارش و تحلیل متفاوت شد، اما در ورود ما به باشگاه معتادان فوتبال، صدای گرم شفیع و کوثری و صالح نیا نقش داشت؛ صداهایی که حالا در حافظه مان آمیخته به هنر فردی کلی بازیکن دهه شصت و هفتاد شمسی ایران ثبت شده؛ صحنه هایی از دربی های تهران، با حرکات عاشوری و پیوس و محمدخانی و عابدزاده و مرفاوی و قلعه نویی و ورمزیار. با آغاز موج پخش زنده بوندسلیگا و سری آ، کم کم تب تماشای هایلایت های بیات و گزارش های شفیع با ریتم آهسته کمرنگ شد. و حتا با گذشت زمان، برای ما سوال شده بود که ورزش-و-مردم چرا هنوز هست؟ فلسفه وجود و حضورش چیست؟ امشب پس از خواندن خبر درگذشت بهرام شفیع اما یادِ ورود به باشگاه فوتبالی ها افتادم؛ زمانی که شفیع به ما قول میداد اگر بیدار بمانیم، گلهای دربی میلان را می بینیم؛ به شب هایی که اسم یک بازیکن را با چند تلفظ متفاوت به زبان می آورد اما برای ما شیرین بود؛ که خب بالاخره باجو یا باگیو؟ شب هایی که در یک صحنه از مجموعه پاسکاریهای برزیل، فقط نام رونالدو را به زبان می آورد؛ رونالدو، رونالدو، حالا رونالدو، و گل گل گل. و روزی که در دربی سال هفتاد و چهار، دربی سه-یک، دربی ساندرو پُل، بعد از گل ورمزیار از روی پنالتی شفیع بلند گفت: "و تمام..." و من که برگشتم به سوی پدرم و پرسیدم "بابا مگه بازی هنوز ادامه نداره؟" آقای شفیع در شکل‌گیری این لحظات و ورود ما به باشگاه فوتبالی ها نقش داشت. مرسی و روح تان در آرامش، آقای خوش صدا.

← لطفاً ثبت‌نام کنید یا واردشوید و نظر خود را اضافه کنید.