به گزارش خبرگزاری فارس، از ۱۰ سال پیش که مالکوم ایروینگ گلیزر متولد نزدیکی‌های جنگ جهانی اول، سهام باشگاه منچستریونایتد را به قیمت بیش از یک میلیارد دلار خرید، رخدادهای فراوانی به وقوع پیسوته است. گاهی اعتراض، گاهی تشویق و گاهی هم فریاد تهدید از سوی هواداران دو‌‌آتشه شیاطین سرخ نثار مالک و وارثال او شده است.

در سال‌های اخیر، مهم‌ترین رخداد تاریخ منچستریونایتد - که پایان عصر فرگوسن بود - چندان مورد توجه هواداران این باشگاه قرار نگرفت! علت‌ آن واضح است؛ روی اعصاب بودن گلیزرها از سوی هواداران!

۱۰ سال پیش، به محض آن که گلیزرها مالک منچستر شدند، هواداران فورا فریاد "مرگ بر... مرگ بر..." سر دادند.

حال که یک دهه از آن رخداد می‌گذرد، جشنواره‌ای در هند بدین منظور در جریان است که شاید فرصت خوبی باشد که بررسی بسیار کوتاهی بر برخی واقعیت‌ها داشته باشیم.

در این مدت، دریافت جواز پخش بازی‌های منچستر از سوی رسانه‌ها،‌کم که نشده، تازه زیادتر هم شده!

هیچ کارشناسی پیدا نمی‌شود که سیر منفی برای منچستر ارزیابی کند.

اکنون شش نفر از خانواده مالکوم گلیزر (که سال پیش درگذشت) در ۹ ماه اخیر ۴۰۰ میلیون دلار از طریق فروش ۱۰ درصد از سهام باشگاه در بورس نیویورک سود کرده‌اند و این باشگاه هم اکنون دو برابر ارزش دارد (ارزش باشگاه به ۱ میلیارد و ۶۰۰ میلیون دلار رسیده است).

از علت‌هایی که بر اساس آن گلیزرها را محکوم می‌کنند، آن است که چرا در این ۱۰ ساله، موفقیت‌های قاره‌ای منچستر این‌قدر کم شده است؟! دلیلش هم شاید آن باشد که پول ناشی از فروش رونالدو و سایر درآمدها، صرف توسعه تیم نشد، بلکه به جیب گلیزرها رفته است.

گلیزرها اکنون پس از سال‌ها اختیار کامل به سرمربی داده اند که هر بازیکنی را که می‌خواهد دستور خرید دهد. بی‌گمان آن‌ها می‌خواهند پول‌های مورد نیاز این زمینه را از طریق فروش ۱۰ درصد دیگر از سهام به دست بیاورند.

در مه ۲۰۰۵، مالکوم گلیزر ۲۸٫۷٪ سهام باشگاه را خرید. در گام بعدی و چند ماه بعد، با یک و نیم میلیارد دلار ۹۹ درصد سهام باشگاه را خرید. در سال ۲۰۰۶، مدیریت باشگاه اعلام کرد که حدود ۸۰۰ میلیون دلار بدهی دارد و در نتیجه سود سالانه باشگاه به ۸۰ میلیون پوند کاهش می‌یابد. در ژانویه ۲۰۱۰، باشگاه با بدهی ۱،۱۷ میلیارد دلار مجبور شد تا نیمی از سهام خود را از طریق اوراق بهادار به فروش بگذارد. این امر به آن‌ها کمک کرد تا سهم فراوانی از بدهی خود به بانک‌های خارجی را بپردازند. سود سالیانه باشگاه به ۶۰ میلیون دلار تقلیل یافت و این باعث شروع اعتراض هواداران شد. از آن زمان بعد گروه‌های هواداری در اعتراض به گلیزرها تشکیل شد که با نمادهای سبز و طلایی رنگ (به رنگ لباس تیم اولیه یعنی نیوتون هیث) در ورزشگاه و زمین تمرین باشگاه حاضر می‌شوند.